Interview met Frank Boshom, oprichter ADL-Adviseurs
Tekst: Bernadette Vieverich
Voor het interview met Frank word ik hartelijk ontvangen in zijn ruime, lichte kantoor. Er staan verse bloemen op tafel, er hangt kunst aan de muur. We nemen plaats in een zitje bij het raam. Frank heeft zich goed voorbereid op dit gesprek. Energiek springt hij af en toe op om zijn verhaal kracht bij te zetten en dingen aan te wijzen op een flip-over.
Waar staat ADL-advies voor?
ADL staat voor Arbeidsdeskundig Loopbaan Advies. Ik adviseer zieke werknemers hoe ze het beste de draad weer kunnen oppakken. Gedurende hun ziekte heb ik regelmatig contact met hen. Met inachtneming van het ziektebeeld en genezingsproces bepalen wij samen wat de mogelijkheden zijn om weer aan het werk te gaan. Ik zie dat de meeste mensen graag willen werken: vanwege het geld, maar ook de status en sociale contacten die horen bij een betaalde baan. Wie werkt doet mee.
Hoe ziet zo’n gesprek met een uitgevallen werknemer er uit?
Ziekte kan hoge kosten met zich meebrengen, of spanningen binnen het gezin, of eenzaamheid als je alleen woont. De werkgever betaalt de eerste zes maanden 100% van je loon, daarna een half jaar 90% en dan nog een jaar 75%. Daarna volgt ontslag en krijg je een uitkering. Dat geeft stress. Het zieke lijf werkt al niet meer zoals het moet, je moet weer aan het werk, je schulden lopen op, je dreigt je huis te verliezen. Binnen dat spanningsveld opereer ik. Het is voortdurend zoeken naar de juiste balans. Na een jaar ziek thuis te zijn geweest volgt er een cruciaal gesprek. Het inkomen gaat terug naar 75%, de bijstandsuitkering komt in zicht. Tijdens dat gesprek staan vier vragen centraal, die we samen in chronologische volgorde doorlopen: kun je je oude werk weer oppakken, zijn daar aanpassingen voor nodig, kun je andere werkzaamheden verrichten bij de oude werkgever, kun je ander werk doen bij een andere werkgever?
En dat pakt vaak goed uit?
Mijn mantra luidt: denk in mogelijkheden. Ik had laatst een vrouw van 55 jaar die haar been gebroken had. Zij had staand werk aan een lopende band in een chocoladefabriek. Chocola was haar lust en haar leven. Na de genezing van de breuk kon ze niet langdurig meer staan, maar ze kon wel haar armen en handen gebruiken voor fijn motorisch werk. De werkgever zorgde voor een voetstoel waardoor ze haar werk zittend kon doen. Daarnaast ging ze werkroosters maken. Daarmee had ze haar sociale omgeving van de afgelopen dertig jaar terug en de dreigende verkoop van haar huis was afgewend.
Een 40-jarige man kreeg COPD en kon zijn werk als data-analist niet meer doen. Na het volgen van een computercursus kreeg hij een eenvoudige administratieve baan bij zijn oude werkgever.
Een buschauffeur met epileptische aanvallen mocht niet meer rijden. Hij bleek een wiskunde-opleiding te hebben en zit nu op een planners-afdeling. Die man is helemaal opgebloeid. Daar geniet ik van.
Een werkgever kan dus ook wat doen?
Absoluut. Ik adviseer werkgevers over ergonomische werkplekken en het instrueren van hun werknemers, bijvoorbeeld jonge meiden die staand werk doen, over het voorkomen van artrose. Zij moeten net zo goed stappen zetten, dingen doen waar ze niet altijd zin in hebben. Als werkgevers niet genoeg doen om hun zieke werknemers te ondersteunen en faciliteren dan moeten ze drie jaar loon doorbetalen.
Wat gebeurt er als het niet meer lukt bij de oude werkgever?
Als het niet lukt om bij een oude werkgever aangepast werk te krijgen dan moeten mensen elders gaan solliciteren. Sommigen van hen hebben dat nog nooit hoeven doen! Je begrijpt dat dat een heleboel stress op kan leveren. Tegen hen zeg ik: geef je leven weer structuur. Maak een planning. Sta door de week op hetzelfde tijdstip op, begin met een goed ontbijt, maak een wandeling met de hond. Reserveer elke dag een vaste periode van een paar uur om te solliciteren: vacatures zoeken, CV opstellen, brieven schrijven. Daar kan ik ondersteuning bij bieden.
Hoe gaat ADL haar diensten aanbieden na de Corona-crisis?
Ik doe momenteel al veel online. Op mijn kantoor ben ik in staat om 1,5 meter afstand houden wanneer ik mensen ontvang. Het gebouw voldoet aan de nieuwe voorschriften in het post-Corona-tijdperk, waar 1,5 meter nog lang de norm zal blijven. Op dit moment werk ik aan nieuwe vormen van communicatie, via streaming en Zoom, chat- en muziekkanalen. Onlangs heb ik de technische mogelijkheden vanuit mijn huis aan de Brouwersgracht op ludieke wijze uitgeprobeerd door via chat en video een livestream feest te organiseren met een bekende DJ. Ik vind het leuk om met online technieken en mogelijkheden te experimenteren. De ideeën die ik opdoe, vertaal ik naar tools voor online coaching, communicatie en alternatieve interviewtechnieken. In de nabije toekomst ga ik online-loopbaanbegeleiding aanbieden, met aandacht voor de privacy van alle partijen.
Het leven kan onverwachte wendingen nemen, daar speel ik graag actief op in. Dat is mijn werk- en mijn levenshouding. Juist in deze tijden luidt mijn mantra onverminderd: denk in mogelijkheden!